Regulacje prawa karnego dzielą przestępstwa na występki i zbrodnie. Występek to lżejsze przestępstwo, które można popełnić umyślnie lub nieumyślnie, np. wskutek niezachowania należytej ostrożności. Przestępstwa kwalifikowane jako zbrodnie zawsze popełniane są umyślnie – są to najcięższe rodzaje przestępstw, takie jak np. zabójstwo, gwałt, handel żywym towarem lub kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą.

W zależności od rodzaju przestępstwa ustawodawca przewidział kary o różnym stopniu surowości, jakie można nałożyć na osoby skazane za popełnienie danych czynów zabronionych, takie jak np. grzywna, prace społeczne albo kara ograniczenia lub pozbawienia wolności. Przepisy prawa karnego wskazują również czas, w jakim dochodzi do przedawnienia się karalności danych czynów zabronionych. Karalność występku przedawnia się po upływie 5–10 lat, w zależności od rodzaju przestępstwa. W przypadku zbrodni czas ten jest dłuższy i sięga nawet 30 lat.

Prawo karne reguluje również zasady procesu karnego, zapewniające jego rzetelność i sprawiedliwość. Odpowiednie zapisy określają np.: jak należy prowadzić postępowanie sądowe, gromadzić dowody lub przeprowadzać przesłuchania. Naczelne zasady procesowe zakładają m.in. domniemanie niewinności oskarżonego oraz jego prawo do obrony, a także obiektywizmu i jawności procesu.